Και τι πρέπει να κάνουμε
μέχρι να βρούμε φως;
Θα 'πρεπε μήπως να μένουμε απαθείς
καθώς ο κόσμος βουλιάζει;
Ή μήπως καλό θα ήταν να
ψάξουμε να βρούμε λίγη ομορφιά
ακούγοντας με μιαν αδελφή ψυχή
τα μπλουζ του Τζίμι.
Κάποιος φίλος μου είπε ότι
η ζωή είναι μια κατάρα κι
εγώ του απάντησα πως είναι
μια αιώνια αγαπημένη.
Τι κι αν είχαμε πάντα τάσεις φυγής;
Τι κι αν ζούσαμε πάντα τα λάθος πάθη;
Σε τελική ανάλυση εκείνο που
έχει σημασία είναι ότι ήμασταν εμείς
κι όχι αυτοί που "έπρεπε".
Λίγο έλειψε να γίνουμε κάποιοι άλλοι
ευτυχώς όμως επιβιώσαμε και
εξακολουθούμε να τριγυρνάμε στις
γειτονιές του κόσμου μ' ένα στίχο αγκαλιά
διαλαλώντας το δικαίωμα στ' όνειρο.



Λάκης Φουρουκλάς