Έαρ, του Έρωτα φως...

 

Μαγική και απαστράπτουσα
χελιδόνι και αητός
γελαστή μα και κλαίουσα
της καρδιάς λυτρωμός...

Ατελής και ανατέλλουσα
λαμπερή, σαν χρυσός
'Εαρ συ, ο μονάκριβος
της ζωής θησαυρός...

Παθιασμένη και γόησσα
Εαρινός οργασμός
αφελής και αρχόντισσα
Έαρ, του Έρωτα φως...

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 7ο Συμπόσιο Ποίησης, που διοργάνωσε για άλλη μια φορά με επιτυχία η Αριστέα (http://princess-airis.blogspot.gr/). Την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την παρακίνηση (χωρίς η ίδια να το ξέρει) και για την δυνατότητα που μου δίνει να έκφραστώ, σε ένα άγνωστο ακόμη για εμένα μονοπάτι. Γιατί η Ποίηση είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Ευχαριστώ επίσης όσους και όσες με ψηφισαν και με διάβασαν, όσους με κατάλαβαν και όσους δεν έπιασαν καθόλου το νόημα μου. Γιατί όπως είχε πει και στη ταινία "Το Δόλωμα", ο μεγάλος Ντίνος Ηλιόπουλος: "Παιδί μου, η ποίηση είναι ποίηση, άμα δεν την καταλαβαίνει κανείς. Άμα την καταλαβαίνουν όλοι δεν είναι ποίηση, είναι τσιφτετέλι. Κατάλαβες;"