O ANTPAΣ:
......H αγκάλη σου είναι πιο καλή από το κρασί
κι η ευωδιά των μύρων σου απ' όλα τα αρώματα
μέλι σταλάζει απ' τα χείλια σου νύφη
μέλι και γάλα κάτω απ' τη γλώσσα σου
κι η ευωδιά της φορεσιάς σου
σαν την ευωδιά του λιβάνου.
«Ποια είναι τούτη που προβαίνει σαν αυγή
ωραία σαν φεγγάρι, λαμπερή ωσάν ήλιος.
...Kι ο ανασασμός σου σαν του μήλου
τα λόγια σου σαν το καλό κρασί
που δίκαια χύνεται για τον αγαπημένο
και που γλιστρά στα ναρκωμένα χείλη.
Kάτω απ' τη μηλιά σε ξύπνησα
εκεί που η μάνα σου σε γέννησε
εκεί που πόνεσε και σε γέννησε.
H NYΦH:
Nα με φιλήσει με τα φιλιά του στόματός του!
H αγκάλη σου είναι πιο καλή από το κρασί
κι η ευωδιά των μύρων σου απ' όλα τα αρώματα
μύρο χυμένο τ' όνομά σου.
Ωσάν μηλιά στα δέντρα του δρυμού
Ο αγαπημένος μου στα παλικάρια
Στον ίσκιο του λαχτάρησα και κάθισα
Κι ο καρπός του γλυκός στον ουρανίσκο.
Eγώ είμαι του αγαπημένου μου
Κι ο πόθος του για μένα.
Έλα να βγούμε αγαπημένε, στους αγρούς,
Να νυχτωθούμε σε χωριά
Και να μας βρει το χάραμα στ' αμπέλια.
Nα ιδούμε μη ροδάμισε τ' αμπέλι,
Μην τα μπουμπούκια έχουν ανοίξει,
Μη βγάλαν άνθος οι ροδιές
Εκεί θα σου δώσω τον κόρφο μου.
Oι μαντραγόρες άπλωσαν τη μυρωδιά τους
Και στις θύρες οι ωραίοι καρποί,
Νέοι και παλαιοί, αγαπημένε,
που φύλαξα για σένα.
Bάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου
ωσάν σφραγίδα στο μπράτσο σου
είναι δυνατή η αγάπη σαν το θάνατο
και σκληρός ο πόθος σαν τον Άδη
οι σπίθες της είναι σπίθες της φωτιάς φλόγα του Θεού.
νερά, ποτάμια δεν μπορούν να σβήσουν την αγάπη.
(Άσμα ασμάτων)
Υ.Γ. Δεν χρειαζόμαστε γλυκανάλατα μισόλογα για συμβιβαστούμε με ολόκληρο τον Έρωτα.
Φτάνει να θυμάται κανείς πάντα:
"είναι δυνατή η αγάπη σαν το θάνατο και σκληρός ο πόθος σαν τον Άδη "
Tags: σχέσεις, αγάπη, ποίηση, έρωτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου