Μια γυναίκα που δεν κατάφερε να γνωρίσει τον έρωτα μέσα της..

Μια γυναίκα που δεν κατάφερε να γνωρίσει τον έρωτα μέσα της..
Μια γυναίκα που δούλευε για τα προς τα ζην..
Μια γυναίκα που έγραφε με μελάνι ψυχής για την θλίψη της..
Ήταν εκείνη..
Εκείνη που ήξερε τα ''πάντα''..
Εκτός..
Τον Έρωτα..
Είχε ακούσει..είχε διαβάσει τόσα πολλά..
Δεν τον ένιωσε ποτέ..
Γιατί σε εμένα μονολογούσε..έβλεπε μικρά παιδάκια που ήξεραν τι θα πει Έρωτας..
Κι εκείνη στο σκοτάδι..
Όμως η μοίρα της επιφύλασσε μια έκπληξη..
Μια μέρα στο πρόσωπο του εργοδότη της,ένιωσε την καρδιά της να φτερουγίζει..
Ένιωσε το στομάχι της να δένεται κόμπος..
Ένιωσε ένα ηλίθιο χαμόγελο να έχει μαρμαρωθεί στα χείλη της..
Κι εκείνος..
Ένας Άγγελος..
Δεν μπορούσε να πιστέψει όλο αυτό που της συνέβαινε..
Έχασε τον ύπνο της..
Έχασε την όρεξή της..
Η ζωή της πλέον,πότε θα ξημερώσει να πάει στην δουλειά να τον βλέπει δίπλα της..
Όλες οι δικαιολογίες δικές της..
Υπερωρίες..ατελείωτη δουλειά..
Για έναν μόνο λόγο..
Να τον βλέπει..
Είμαι ερωτευμένη έλεγε..δεν μπορεί να μου συμβαίνει..πως θα του το πω..?
Έτσι κυλούσαν οι μέρες..οι μέρες έγιναν εβδομάδες..και οι εβδομάδες,μήνες..
Δεν είχε το θάρρος να το ξεστομίσει όμως..
Ζούσε μια αρρωστημένη κατάσταση,κάνοντας λάθη στην δουλειά..
Πλέον δεν είχε την δύναμη να το διαχειριστεί..
Γύρισε σπίτι ένα βράδυ από την δουλειά..
Ερείπιο..
Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη..
Δεν είσαι εσύ για έρωτες είπε..
Εκείνος ένας νέος όμορφος..
Εγώ,μια υπάλληλος του..
Τόσο σίγουρη για τον εαυτό της,που καταδίκασε τον έρωτα της..
Έναν Άγγελο που μόλις γεννιόταν μέσα της..
Εκείνη τον σκότωσε..
Σκότωσε την ευτυχία της,γιατί δεν ήξερε πως να την διαχειριστεί..
Τόσο έξυπνη ήταν..
Ένας Άγγελος αυτοκτόνησε νωρίς..
Η αγάπη της..
Μέσα της..

 

~ Μοναχικός Άγγελος ~