ΑΛΜΥΡΑ

Η μέρα ξεκίνησε με μια ηλιαχτίδα

ντυμένη το ρούχο της φθινοπωρινής ψυχράδας.

Στο παραθύρι μου χτύπησε δειλά ο αγέρας,

Φερμένος από τις όχθες των νοτισμένων ματιών σου..

Με τα χνώτα μου διαγράφω πάνω στο τζάμι

Ίχνη μιας ζωής που χορεύει στις μύτες των ποδιών της.

Σε κοιτώ και τα μάτια μου χύνονται σε ωκεανούς πλατείς,

Στο βαθύ μπλε του τρικυμισμένου ουρανού,

Στο σταχτί της πολυκαιρισμένης εφημερίδας πάνω στο τζάκι,

Στο χωμάτινο της ξύλινης θύρας,

Της ξεθωριασμένης από την θαλασσινή αλμύρα..

Την αλμύρα ..

των ματιών σου...

Σ.