ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΡΗΓΑΣ " Κόκκινο τριαντάφυλλο "



Έτρεμα
και το χέρι μου 
μια αγκαλιά με το μυαλό να ζωγραφίζει τη ζωή μου 
Μια χούφτα χώμα, κλεμμένο απ’ τον κήπο σου,
ασήμωσα και ρίζωσα αντράνεμο κορμί 
Στη σάρκα του μην ξεχαστείς, αγκάθια έσπειρα 
να μου ματώνουν την καρδιά 
Τα χέρια που με κράταγαν και μού ’διναν ζωή 
πράσινα φύλλα, ασήμι και χαρτί
Κόκκινο τριαντάφυλλο, καρδιά και έρωτας μαζί, 
το άρωμα της στέρησης 
Μέσα στα σπλάχνα σου θα ζω 
όσο το αίμα αρκετό για να σε φέρω πίσω.

Ευαγ. Ρήγας

Περίμενέ με …Θα ‘ρθω !

       by melita

Περίμενέ με…
Θα ‘ρθω.
Κάποτε θα ‘ρθω!
Και πάψε να μου λες πια πως θα ‘ναι αργά και
δε θα μ αναγνωρίσεις.
Είμαι ντυμένη πάντα με τ΄όνειρό σου…

Αλκυόνη Παπαδάκη

ΑΛΜΥΡΑ

Η μέρα ξεκίνησε με μια ηλιαχτίδα

ντυμένη το ρούχο της φθινοπωρινής ψυχράδας.

Στο παραθύρι μου χτύπησε δειλά ο αγέρας,

Φερμένος από τις όχθες των νοτισμένων ματιών σου..

Με τα χνώτα μου διαγράφω πάνω στο τζάμι

Ίχνη μιας ζωής που χορεύει στις μύτες των ποδιών της.

Σε κοιτώ και τα μάτια μου χύνονται σε ωκεανούς πλατείς,

Στο βαθύ μπλε του τρικυμισμένου ουρανού,

Στο σταχτί της πολυκαιρισμένης εφημερίδας πάνω στο τζάκι,

Στο χωμάτινο της ξύλινης θύρας,

Της ξεθωριασμένης από την θαλασσινή αλμύρα..

Την αλμύρα ..

των ματιών σου...

Σ.

Ότι αγαπάς - Μιλτιάδης Πασχαλίδης HQ (new song 2011)

Πέμπτη, 14 Φεβρουαρίου 2013

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ

Η Αγάπη πηγάζει από την Συμπαντική Αρμονία!

¡El Amor brota de la Armonía del Universo!

ΛΗΣΜΟΝΕΣΕ ΤΟΥΣ

Λησμόνησέ τους

Κλεμμένο παρόν αλαφιασμένο
ανηφορίζει το στενό μονοπάτι
να προλάβει να πει˙ ...
Λησμόνησέ τους.
Πιότερη τιμωρία γι’ αρχή δεν υπάρχει.

Ευαγ. Ρήγας

Στο Σπίτι της Ψυχής

Στο Σπίτι της Ψυχής

 

 

 

 

Μέσα στο Σπίτι της Ψυχής γυρίζουνε τα Πάθη —
                ωραίες γυναίκες στα μεταξωτά
        ντυμένες, και με σάπφειρους εις το κεφάλι.
Aπό την πόρτα του σπιτιού έως μέσα εις τα βάθη
ορίζουνε τες αίθουσες όλες. Στην πιο μεγάλη —
                τες νύχτες που το αίμα των ζεστάθη —
χορεύουνε και πίνουνε με τα μαλλιά λυτά.

        Έξω απ’ τες αίθουσες, χλωμές και κακοεντυμένες
                με φορεσιές ενός παλιού καιρού,
        οι Aρετές γυρίζουν και με πίκρα ακούνε
την εορτή που κάμνουνε οι εταίρες μεθυσμένες.
Στων παραθύρων τα υαλιά τα πρόσωπα κολνούνε
                και βλέπουν σιωπηλές, συλλογισμένες,
τα φώρα, τα διαμαντικά, και τ’ άνθη του χορού.

Φεγγάρι μάγια μου 'κανες

Φεγγάρι μάγια μου 'κανες

Φεγγάρι μάγια μου 'κανες

και περπατώ στα ξένα

είναι το σπίτι ορφανό

αβάσταχτο το δειλινό

και τα βουνά κλαμένα

Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί

να πάει στη μάνα υπομονή

Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί

ένα χελιδονάκι,

να πάει να χτίσει τη φωλιά

στου κήπου την κορομηλιά

δίπλα στο μπαλκονάκι,

στείλε ουρανέ μου ένα πουλί

να πάει στη μάνα υπομονή

Να πάει στη μάνα υπομονή

δεμένη στο μαντίλι

προικιά στην αδερφούλα μου

και στη γειτονοπούλα μου

γλυκό φιλί στα χείλη

Να σε χαζεύω ~ Ερωτικός 9.48

ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

 

 

 

 

Στο δωμάτιο της καρδιάς μου όλοι ειναι ευπρόσδεκτοι!!!

« ΙΣΩΣ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΥΣΙΑ | ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ »

---

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΑΘΗ

Ανθρώπινα πάθη

Θρύψαλα και αίμα με κάμποση δόση απόγνωσης
Η φρίκη χάραξε με μανία αδρές πινελιές στα μάτια
Θεέ μου, πόσα προσωπεία φορά ο φόβος!
Σίδερα και κορμιά σε κοινό κοιτώνα
Πίκρα και οργή ένα θλιβερό χαρμάνι
Πώς να οικοδομήσεις τον κόσμο πάνω σε ράκη;
Πώς να κάνεις το σταυρό σου χωρίς χέρια;
Πώς να σχεδιάσεις το αύριο με πληγωμένο το χθες;
Που να βρεις τη δύναμη να απεγκλωβιστείς απ' τα πάθη;
Χάθηκε ο μίτος της ελπίδας μες στο λαβύρινθο του μίσους;
Σφίγγεις τα δόντια για να μη φρενιάσεις λυσσασμένος
Προσφέρεις ακούσια την ανάσα σου σε ένα «Ιερό Τίποτα»
Αναζητάς μια και μόνο πνοή χωμένη στη σκόνη μιας έκρηξης
Ψαχουλεύεις γύρω σου ζητώντας τον ΄Ανθρωπο μάταια
Κολυμπάς στο πέλαγος της βαρβαρότητας τσακισμένος Οδυσσέας
Ως πότε πηγή μιας έμπνευσης θα έχω το Χάος;
Πότε θα ξεκολλήσει το ρημαγμένο σκάφος του Νου από τη λάσπη
και θα γυρίσει μεσοπέλαγα το πηδάλιο της Ελπίδας;
Πότε;
Κάποτε;
Ποτέ;

Διονύσης Λεϊμονής
Φιλόλογος