Χωρίς χρώμα, χωρίς σώμα
τούτη η αγάπη πού πηγαίνει
σκορπισμένη, μαζεμένη,
σκορπισμένη πάλι πάλι,
κι όμως σφύζει κι όμως πάλλει
στη δαγκωματιά του μήλου
στη χαραματιά του σύκου
σ’ ένα βυσσινί κεράσι
σε μια ρώγα από ροδίτη
τόση ανάερη Αφροδίτη,
θα διψάσει θα κεράσει
ένα στόμα κι άλλο στόμα
χωρίς χρώμα, χωρίς σώμα.
Από Μ.Γ. Α1: Γ. Σεφέρη: [Χωρίς χρώμα, χωρίς σώμα ...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου